مختصری درمورداستاد حسین یاحقی
۱- نام خانوادگی استاد حسین یاحقی نیز در اصل عباس شیرازی بوده است . اما چون ذکر (( یاحق )) همواره تکیه کلام وبر زبان ودلش بود دوستانش اورا یاحقی نامیدند وهمگی اورا به این نام می شناختند تا جایی که نام خانوادگی استاد حسین خان در شناسنامه نیز یاحقی درج گردید .
۲ -سرگذشت موسیقی ایران - روح اله خالقی - جلد ۱ ص 353 ( انتشارات ماهور 1381)
خانم فرخ لقا اولین کسی بود که حسین خان یاحقی در کودکی از او درس کمانچه گرفت .
((وی همواره در ظل توجه خانم فروغ الدوله دختر ظهیرالدوله که بانوی باذوقی بود به سر می برد و حسین در طفولیت به این خانه آمدورفت داشت )) (سرگذشت موسیقی ایران –روح اله خالقی – جلد اول 1381 : 353)
خواهر دیگر استاد حسین یاحقی توران خانم مادرپرویز یاحقی نیز(( نخست نزد خواهر بزرگترخود وسپس پیش مرتضی نی داود وموسی معروفی تار زده است ولی بعدها موسیقی را کنار گذارد))
(سرگذشت موسیقی ایران –روح اله خالقی – جلد اول 1381 : 3۵۵)
(مادرحسین که چنددخترداشت نذرکردکه اگرپسری بدنیاآورداوراذاکرسیدالشهداکند)(همان-353 )
خداوند به او دوپسر دوقلو عطاکردکه یکی حسین خان بود ودیگری برادر دوقلویش حسن که در نوزادی به طرز غم انگیزی از دنیا رفت که شرح آن را آقای بهزاد یاحقی در مصاحبه ای که نگارنده با ایشان داشتم ، ذکر می کنند .
پس از چند سالی که از تولد حسین خان گذشت ، (( معلوم شد صدایش هم دلنشین است قرارشد نذرش را در دهه اول ماه محرم با خواندن تعزیه برآورد( و ) تاموقعی که به بلوغ نرسیده بود آهنگهای تعزیه را زیر نظر میرزاحسین تعزیه گردان فراگرفت ودر تکیه سیداسماعیل پاشازاده ابراهیم ، شبیه فاطمه صغری وبلقیس وعلی اکبروقاسم می شد وچون نواختن کمانچه راهم (ازخردسالی) نزد خواهرش(فرخ لقا) شروع کرده وبا موسیقی آشنا شده بودوصوتی خوش داشت نقش خود را بسیارخوب ازعهده برمی آمد ومورد توجه قرارمی گرفت.)) (خالقی ج 1 – 1381 : 353 و354 ) همانطور که سیدجواد بدیع زاده در خاطراتش می نویسد درآن زمان که دوران شکوفایی تعزیه بوده ، بهترین و قویترین خوانندگان که به اصول و ردیف موسیقی ایرانی آشنابودند درتعزیه وروضه ها شرکت داشتند ازجمله آقا حسین تعزیه خوان که با افرادی از قبیل طاهرزاده ،سید احمدخان درویش خان رضاقلی خان اقبال السلطان نایب اسد ا له و باقرخان به تفلیس رفتند وصفحاتی در آنجا ضبط کردند .۱
۱- گلبانگ محراب تا بانگ مضراب- خاطرات سید جواد بد یع زاده - تهران 1380 – نشر نی صفحه 72
(فروغ بهمن پور – چهره های ماندگار ترانه و موسیقی – مصاحبه ها 1383 ص 233)
------------------------
پرویزیاحقی هنرمندی بود حساس، زود رنج، مهجور و گوشه گیر و انزواطلب، صریح و بدون رودربایستی با همه و مجموع همین هاست که اگر کسی سال ها با وی آشنا و دوست باشد، پرویز حرفش را رک و پوست کنده به او می زد و این موجب بعضی قضاوت های عجولانه درباره وی شده و از طرفی چون خودش سال ها خبرنگار بود و با مطبوعات همکاری داشت و خلاصه اهل قلم و مطالعه بود، کمتر نوشته یی را به خصوص در مورد موسیقی، آن هم موسیقی اصیل ایران از اشخاص قبول داشت، به همین جهت با هرکسی به صحبت در این باب نمی نشست و اصولا نظر خاص خود را داشت و با تمام ذرات وجودش به موسیقی اصیل و سنتی ایران عشق می ورزید و معتقد بود که باید در حفظ و توسعه این گنجینه گرانبها که یادگار و میراث فرهنگ صوتی اجداد ما ایرانیان است همواره کوشا باشیم. روانش شاد، یادش گرامی
----------------------
گلهای خزان (گلهای پاییزی ) وبلاگ هنرمندان گمنام موسیقی با هدف معرفی هنرمندان گمنام موسیقی ایرانی و آثار و حمایت از این گلهای پاییزی ایجاد گردیده . 
